deel 9 Sulawesi (Indonesie)

Vanuit Kota Kinabalu naar Palu gevlogen. Onderweg een nachtje in de luchthaven van Jakarta geslapen. Zachte grond daar!
In Palu kregen we onze eerste indrukken van Indonesie... Supervriendelijke mensen en lekker eten. In het vliegtuig vingen we al een eerste glimps op van de mooie natuur. Redelijk bergachtig en supergroen!
Van hieruit hebben we een nachtbus (12u i.p.v. de beloofde 8u, het is waar wat ze zeggen, de wegen in Indonesie schudden je even veel op en neer als van links naar rechts, de te verwachten platte band is dan ook niet uitgebleven...) naar Ampana genomen, om van daaruit de boot naar de prachtige Togean eilanden te nemen.
We hebben de mainstream niet gevolgd. i.p.v. een toeristisch overbevolkt strand, hebben we geopteerd voor een piepklein eilandje,Poya Lisa ,dat we enkel deelden met twee puppies, drie katten, veel spinnen en ander ongedierte. Een keer echt voelen als Robinson Crusoe, met dat verschil dat we wel drie maal daags eten voorgeschoteld kregen. Vis, vis, ei, en nog eens vis. Dag 1 tot 7 was overheerlijk, dag 8 tot 10 liep het de spuigaten uit.
We hadden een boot tot onze beschikking die ons overal naartoe bracht om te snorkelen en dolfijnen te zoeken.
Het zicht onder water ging wel tot 30 meter. Toch zo ongeveer wel de mooiste snorkelplaats tot nu toe. De dolfijnen waren te zalig om te zien : Springen en spelen en saltos maken vlak bij de boot!
Ter afwisseling van al ons waterpret zijn we eens gaan trekken op het vasteland (lees iets groter eiland), een batcave bezocht, palmwijn aftappen van de boom, gezien hoe ze palmsuiker maken, en natuurlijk veel gesocialised met de overenthousiaste eilanders van Bomba.
Hierna wilden we snel doorgaan naar Torajaland. Dus opteerden we voor een rechtstreekse nachtbus. Het klonk korter dan het was. Het werd uiteindelijk een nacht/dagbus (20u i.p.v. 12u,.. 2(!!) platte banden). Slapen was onmogelijk, aangezien de baan( welke baan?) meer op een bospad geleek, en we om de 5 sec 30 cm omhoog wipten. Afzien!
Uiteindelijk redelijk kapot aangekomen in Rantepao, de ideale uitvalsbasis om te gaan trekken in Torajaland. Het oorspronkelijk animistische volk hield hier speciale begrafenisceremonies. Zo begraafden ze hun babies in een boom, en de rijken in een rots. Hun geest werd zogenaamd gevangen in een tau tau(poppeke), die dan voor hun graf tegen de rots gezet werd (zie fotos). Behalve deze lugubere taferelen staat het Torajaland bekend om zijn prachtige uitzichten over rijstvelden.
Een tweedaagse trekking met overnachting bij een tribe, heeft ons volledig overtuigd, het is hier echt prachtig!! Bij onze gastfamilie heeft onze gids Imanuel een haan gekocht, zodat we met 4 terugkeerden :) Op het einde van de trek wou Imanuel wel eens een shortcut uitproberen. We zaten op de top van een berg, hij wijst naar beneden: daar loopt de baan, daar gaan we naartoe! Ja Amai, wisten wij veel dat hij dat zo letterlijk bedoelde.
Jump de brousse in, de eerste 5m was er wel nog iets dat ergens aan een pad deed denken, daarna was het: hak een pad met een tak en probeer niet volledig van boven tot onder onder de modder te geraken... ..wat niet gelukt is :D
Had Sien nu een bruine broek of een blauwe broek aan??
Imanuel meldde ons dat de haan de afdaling niet overleefd had :(
Tot hij plots een half uurtje later herrees uit de dood
Uiteindelijk zaten we nog altijd in het magische torajaland,
waar magie en bijgeloof hoogtij vieren.... ;)

Nu op naar Bali, waar we Dieter zijn ouders en broertje vergezellen in een trip rond het eiland...