Noord-Laos

Na de oversteek van de Mekong belanden we in het Noorden van Laos.
Eerste halte Luang Nam Tha, een stadje volledig omgeven door prachtige natuur,
wat overigens in heel Laos het geval lijkt te zijn.
Onderweg naar een vd vele watervallen werd duidelijk dat het hier een echte mengelmoes van ethniciteiten is.
Het was zalig om de buurt te verkennen per mountainbike. De bergen in op zoek naar hill tribes en adembenemende uitzichten. Sien heeft onderweg (per ongeluk) een verfrissende duik genomen (...zie fotos)
Onze uitstap naar het iets Noordelijker gelegen Muang Sing heeft ons overtuigd (lees: volledig doorregend moeten afdruipen van ons fietstochtje) om onze plannen om naar Noord Vietnam te gaan even in de frigo te steken.

Hierna trokken we zuidelijker, tijd voor de Gibbon Experience!!!!
Een mooier kerstkado konden we ons niet wensen.
3 dagen ziplinen op 200m hoogte tussen de boomtoppen, 2 nachten slapen in de meest adembenemende boomhutten op zo'n 60m vd grond.
Een van de zaligste momenten van de dag was het vertrekken, zo vroeg in de ochtend dat de mist nog niet opgetrokken was, en je geen 10m vooruit kon zien, dit over kabels van bijna een halve km lang!
Ziplinen in een wit gordijn. Het toiletgebeuren in de boomhut was op zich al een fantastische ervaring. Peeing with a view!
Behalve de overweldigende ervaring hebben we ook een hele bende leuke mensen leren kennen, waarmee we dan de daaropvolgende week verdergereisd hebben over de Mekong.
2 dagen relaxen op een slow boat, met een (paar) flesje(s) wijn, das altijd fijn.
Om dan aan te komen in Luang Prabang, 1 brok cultuur.
De hele stad Luang Prabang is een door de UNESCO uitgeroepen Werelderfgoed.
32 tempels en ontelbaar veel monniken kleuren het stadsbeeld.
De monniken zijn aangewezen op de giften van het volk, aangezien het ze niet toegestaan is om dingen te kopen. Iedere ochtend voor zonsopgang doen de monniken een 'alms route' door de stad, en overal zitten dan mensen klaar om ze van levensmiddelen te voorzien. Het was fascinerend om te zien hoe de monniken hun verkregen eten deelden met de straatkinderen.
Nemen en geven, de boedhistische gedachte.
Laos is een communistisch land, en dat zie je in kleine dingen. Zo hebben ze hier een overvloed aan gezellige barkes en restaurants, maar klokslag 23u30 sluit hier alles. We vreesden dus even dat we op oudejaar voor 12u in ons bed zouden liggen.
Gelukkig is de politie onze vriend. Aangezien die hier slechts 30 dollar per maand verdienen, zijn ze niet vies van een beetje smeergeld, en dus konden we vieren tot in de vroege uurtjes. Hips!! Hierbij wensen we alle lezers een heel gelukkig 2010!